Colourism in Nederland

1

"('Cause) I was told I would reach further
If the colour of mi skin was lighter
And I was made to feel inferior
Cah society seh brown girls prettier
Mi love the way mi look
Mi love mi pretty black skin
Respect due to mi strong melanin
Proud of mi colour, love the skin that I'm in
Bun racism, demolish colourism
But the things weh mi a go seh
Yuh might not even have mi back
I get hate from my own race
Yes, that's a fact
'Cause the same black people dem seh I'm too black
And if yuh bleach out yuh skin dem same one come a chat"

~Spice - Black Hypocrisy~

Ton Spice haar nieuwe foto had gepost op de GRAM was de wereld in shock.Wat iedereen bezig hield was de vraag of Spice haar huid had gebleekt. Gelukkig bleek dit niet het geval te zijn maar wilde Spice met deze stunt een topic aankaarten at diep geworteld zit in de Zwarte gemeenschap namelijk: colourism. HIeronder volgt een stuk uit mijn thesis die het topic ook aankaart. Mocht er behoeft aan zijn vertaal ik het naar het Nederland. Feel free to ask questions.


There is also a form of discrimination within the Black community in the Netherlands, we know this phenomenon as colourism. According to my informants one of the biggest challenges within the Black community in the Netherlands is the notion of colourism. According to Ras Tyehimba (in Gabriel 2007) colourism, is the “preference for lighterskinned people in all areas, including the choices of spousal partners, symbols of beauty, friends etc. This preference for lighter skinned people began in slavery whereas is explained above that Whites and Blacks became two distinct ethnic groups. C.M. told me further about this issue “In Afro-Surinamese culture they are talking you have to clean your colour and go with somebody lighter then yourself, why? In love it is not about whether it is light or Black but why you have to clean your colour?86”. With this C.M meant, and this was shared with a lot of Afro-Surinamese informants, that from her family members she was encouraged to marry a White man of a lighter skinned man so their offspring could have a lighter complexion. It can also be noted that the informants say it is mostly the older generation that think that way. According to Howard Bodenhorn (in Gabriel 2007) the privileged treatment of mulatto slaves in plantations accounts for the socioeconomic disparity between the two subgroups. He further explains that, since “light-complexed [sic] slaves were more likely to receive skill training, they had access to relatively well paid jobs when slavery was abolished. It is believed, by some members of the Black community in the Netherlands especially the older generation, that people of African descent with a lighter complexion have better changes in the Dutch society than people of African descent with a darker skin complexion, because, as was said above, the lighter skinned African had some privileges above more darker skinned Africans during the colonial time. For Blacktivists and Black conscious people in the Netherlands this view, that they have to lighten up their skin colour, is not shared, as you could read above these are people who are proud of their heritage. Following G.T. his explanation of colourism is: “A legacy is one of those slave mentalities that we have inherited. The closer your skin-colour is to White, the better qualities you have is the whole idea behind this. Light skinned enslaved Africans mostly worked in the house this meant that they had to do less heavier work. The more you resemble whites the better. It’s an issue that we as community have to break down87”. Colourism is a mindset where Black people think that White people are better than people of their own colour. According to G.H., an AfroSurinamese Blacktivist from Amsterdam: “Everybody has their place in the community. Light skinned people can help us with their light skinned privilege to help the darker skinned people of African descent to get black justice, because at the end of the day we are all Black and we should lend each other a hand88”. With the pan-African thought of unification of all Black people, the Black community in the Netherlands should the able to include its members of all shades of Black in the community and there should be unification between all.

1. https://www.google.nl/url?sa=i&source=images&cd=&cad=rja&uact=8&ved=2ahUKEwis2_KtxLDeAhUJqaQKHaz6DGIQjRx6BAgBEAU&url=https%3A%2F%2Furbanislandz.com%2F2018%2F10%2F22%2Fdancehall-reacts-to-spice-new-image-old-spice-vs-new-spice%2F&psig=AOvVaw2xpGbqfTIHD6mmONnxewhC&ust=1541070278520931

Afrika's Elegba in de Amerika's: De meesters en meesteressen van het kruispunt

De origine van Elegba moet volgens wetenschappers worden gezocht bij de Fon (Benin/Dahomey) en bij de Yoruba.  Wooding (1972:188) zegt over de Elegba dat deze afkomstig is van de  Yoruba en later door de Ewe-Fon werd overgenomen en geadopteerd werd als de jongste zoon van de scheppende god Mawu-Lisa als Legba. In de kosmologie van de Fon en de Yoruba is (E)legba de boodschapper van de loa/orisha. Zonder Elegba kunnen de loa/orisha niet met elkaar communiceren en ook niet met de mensen (Metraux 1959:101). In Benin, Nigeria and Togo, wordt Elegba gezien als een jonge en vitale man met horens en een harde erectie. Gewoonlijk is zijn plek van verering gesitueerd bij de poort van het dorp. Tijdens de grote overtocht die onze voorouders hebben moeten ondergaan vanuit Afrika naar de plantages aan de andere kant van de oceaan is het gelukt om Elegba mee te nemen naar verschillende plekken in de Amerikas. Opvallend is dat Afrika’s Elegba niet hetzelfde is als Amerika’s Elegbas. Ten tijde van de slavernij werd de cultuur gevormd door de Afrikaanse ten slaaf gemaakten in hun nieuwe leefgebied en op de wijze hoe de Afrikanen zijn gecreoliseerd zo zijn ook de goden gecreoliseerd tot de entiteiten zoals wij deze kennen. In deze blog wil ik kijken hoe Afrika’s Elegba zich heeft gesetteld in de Amerika’s in verschillende Neo Afrikaanse religies.

Tata Leba en Mama Leba Winti (Suriname)

[1]

In Suriname vinden wij Elegba als de Leba winti’s. In tegenstelling tot Elegba is, in Suriname, de rol van trickster verloren gegaan. Ook zijn vele seksuele aspecten die wel in de Afrikaanse Elegba vinden zijn in Suriname verloren gegaan. Opmerkelijk is wel dat de Apuku winti vele eigenschappen heeft die Elegba in Afrika ook heeft. Over de Leba wordt gezegd door Wooding (1972:188) dat deze voor de helft bestaat uit vlees en voor de andere helft uit hout. In de Para in Leba een fijne die de toegangswegen tot de plantages bewaakt, men noemt hem in deze functie Pasi-Leba, omdat hij de kruiswegen bewaakt en dus geen tijd kan verdoen met wandelen en plagerijen. Wat de Surinaamse Legba wel heeft behouden is zijn sleutelpositie, die de deur voor ons openmaakt om met de andere winti te interacteren. Na de openingsliederen voor de Gron-winti wordt er meestal meteen voor de Leba gespeeld voor een goed verloop van de winti-prey. Voor men met een winti-prey begint krijgt Tata Leba het eerst van alle winti te eten op de plaats waar hij woont, anders komt Leba later op de plantage herrie schoppen (Wooding 1982:357). Henri Stephen (1985: 52) vermeldt in zijn boek winti dat er goede en slechte Leba’s zijn. De goede Leba’s houden het erf vrij van het kwade en onruine. Als er iets niet in orde is met het erf kan de Leba dit aangeven door te schreeuwen. De Leba ruimt niet alleen alles op maar weet wat goed en slecht is en houdt toezicht. Een slecht Leba kan controle nemen over een persoon en deze erge last veroorzaken. Op de site winawa (link kan gevonden in de bronnenlijst) wordt gezegd dat Mama Leba herkend kan worden aan een rieten baskiet gevuld met gron nyam en een prasara sibi en zij is gehuld in allerlei verschillende doeken. Papa Leba draagt meestal een broek en een shirt zonder mouwen. Soms draagt de Papa Leba ook een hoed en rookt hij een pijp. Het kan ook voorkomen dat Leba bananenbladeren als kleding gebruikt. De geliefde spijs en drank voor de Leba zijn akansa en malasiwater.

Een pae-de-santo (Candomble priester) vertelde mij dat hij Leba in Candomble terugzag in Omolu. Omolu of Babalu-Aye is de orisha die besmettelijke ziekten kan verspreiden en genezen.

Papa Legba Vodu Aysien/Louisiana Vodu/Dominican Vodu (21 Divisiones)/Sanse (Puerto Rico)

[2]

In Vodu van Haiti en New Orleans wordt Legba gepresenteerd als oude fragiele man die gekleed gaat in vodden. Met zijn pijp in zijn mond en zijn plunjezak over zijn schouder gaat Legba door de wereld terwijl hij hevig moet steunen op zijn kruk (Metraux 1959:102). In tegenstelling tot in Dahomey is papa Legba in Haiti door zijn hoge leeftijd seksueel impotent (Laguerre 1980:45). Legba is de eerste loa die wordt aangeroepen bij rituelen, aangezien hij de barrière voor de mensen moet weghalen om de bovennatuurlijke wereld in te gaan. Geen enkele loa zal zich durven te vertonen zonder te toestemming van Legba. Mensen die Legba beledigen zullen merken dat zij niet met hun loa meer kunnen communiceren en zullen hun bescherming ook niet meer genieten. Als de beschermheer van de toegang gebruikt papa Legba een ason (marakas) om de andere loa op te roepen. Door zijn hoge leeftijd en de kennis die papa Legba bezit geloven aanhanger van vodun dat hij een hele onschuldige loa die veel goede daden doet voor de andere loa. Vaak maken de andere loa ook misbruik van hem. Als heer van de kruispunten kan papa Legba mensen helpen om de weg te vinden en hij kan men laten zijn voor zoekgeraakte eigendommen zich bevinden. Volgens Gordon (2000:53) wordt vaak in een kalebasboom een strooien tasje gehangen met een flesje kleren (een soortige dram) een beetje tabak en een pijp. Zij vervolgt dat papa Legba ook bijzonder is gesteld op de kleine stapels botten die op kruispunten voor hem worden achtergelaten. De speciale dans ter ere van papa Legba verwijst naar de fallische stokkendans die in Dahomey wordt vereerd. Een man in trance betreed de tempel met een kromme stok tussen zijn benen. Hij slaat een baan rond de stok en voert een groteske dans op alvorens op de grond te tuimelen.

In Haiti heeft papa Legba tevens ook een duistere equivalent genaamd Kalfou. Kalfou is een petro-lwa, een lwa die is ontstaan op Haiti. Kalfou is een bedrieger die met de geesten van de onderwereld heult. Hij kan je ook laten verdwalen en chaos in iemand leven brengen.                                            

Tussen Papa Legba van Haiti en Papa Legba van 21 divisiones en Sanse zit niet veel verschil. De eigenschappen komen sterk overeen met elkaar.  In 21 divisiones is papa Legba de leider van alle divisies. In Sanse wordt papa Legba, papa Leba genoemd en is hij de leider van de divisie van de Lebanes.  

De katholieke heiligen die vaak met Papa Legba wordt verenigd is Sint Antonius van Padua en Sint Petrus.

Ellegguá: Santeria/Lukumi (Cuba)

[3]

Volgens Santeria bestond Ellegua voor de creatie en hij was er ook bij toen Olodumare (Anana) het universum schiep. In Santeria zijn er 121 paden van Ellegua waarin zijn uiterlijk kan verschillen van een jong kind tot een oude man. Ook in Santeria heeft Elleguá de belangrijke functie van gatekeper. Alle ceremonieën beginnen met een incantatie, in de vorm van een lied of door drie keer te kloppen op een oppervlakte, om de toestemming van Elleguá te vragen voor de rituelen en toegang voor de andere orisha. Elleguá is in Santeria de heerser van de wegen, hij maakt deuren op en dicht, in de meester van de kruispunten en beheert, op een manier, de toekomst en het hierachter (Barnet in Fernandez Olmos en Paravisini-Gerbert  1997:88-89). Elke stap die men in het leven neemt moet men overleggen met Elleguá, vooral als het om reizen en initiatie gaat. Ook als een andere orisha wordt geëerd moet Elleguá als eerste ere krijgen. In Cuba heeft Elleguá nog zijn trickster-functie behouden, hij houdt er namelijk van om gelovigen voor de gek te houden. Elleguá woont in een steen, in een schelp, op een tak, in houten poppen of in een cementen beeld met ogen en een mond gemaakt van papa-moni schelpen (Barnet in Fernandez Olmos en Paravisini-Gerbert  1997:89). Verder vormt Elleguá samen de orisha Osun, Oggún en Ochosi de krijger-orisha.

Eshu/Exu: Orisha (Trinidad) & Candomblé (Brazillie)

[4]

In Trinidad en Brazillië kennen zij één aspect van de orisha Elegba, Eshu. Eshu wordt geïdentificeerd met Santan. In Trinidad moet voordat de ander orisha kunnen worden opgeroepen Eshu eerst worden weggestuurd. Een assistent brengt een kalebas gevuld met water en as (het voedsel van Satan) in de palais (tempel) en zet deze op de grond terwijl een lied ter ere van Eshu wordt gezongen.  De kalebas wordt dan uit de palais gedragen en wordt geleegd om zo te uitdrijving van Eshu te symboliseren (Simpson 1980:38). Dat Eshu in Trinidad wordt gezien als de duivel komt het feit dat christelijke missionarissen de trickster-functie van Elegba op dezelfde lijnen hadden gezet als de verleidingen van de duivel waardoor Eshu zelf als de duivel wordt gezien. Om dit te kunnen begrijpen moeten we even weer terug gaan naar de Yoruba, die Elegba hebben meegenomen naar Cuba. Rev. Dr.E. legt uit op de site van santeriachurch (link staat ook weer in de bronnenlijst) dat Eshu een familie zijn van orisha net als natuurlijke krachten en ze kunnen overal gebonden worden. Eshu zijn oncontroleerbaar en wild en zijn gevaarlijke krachten om mee te werken. Ellegu’s is een orisha die beschouwd kan worden als de leider van alle Eshu, maar vergeleken met hen is Elleguá beschaaft. Volgens Ifa zijn er 256 verschillende wegen van Elegba die allemaal Eshu heten. Hierdoor worden de ‘slechte’ eigenschappen van Elegba aan Eshu toegeschreven en heeft deze de functie van de duivel gekregen in Trinidad en Brazilië.

Literatuurlijst.

Mètraux. A. Voodoo in Haiti 1959 Worcester. Ebenezer Baylis and son

Laguerre M.S. Voodoo Heritage Sage Publications LTD. London. 1980

Henri J. M. Stephen Winti: Afro-Surinaamse religie en magische rituelen in Suriname en Nederland

1985  Karnak. Amsterdam

C. J. Wooding Winti: Een Afroamerikaanse godsdienst in Suriname 1972

http://santeriachurch.org/whats-the-difference-between-legba-eleggua-eshu-and-exu/

http://www.winawa.com/winti/tapu-winti/leba/

https://eyesonbrazil.wordpress.com/2010/06/30/who-is-exu-of-candomble/

https://books.google.nl/books?id=HryZlhIpwyEC&pg=PA196&lpg=PA196&dq=trinidad+orisha+eshu&source=bl&ots=pbY9JaYCug&sig=tJKZUeuaeKnVGOr3DgqvOupZeQg&hl=nl&sa=X&ved=0ahUKEwi-uY7p87fSAhVFnBoKHeR2AO04ChDoAQg0MAQ#v=onepage&q=trinidad%20orisha%20eshu&f=false

foto's

---

[1] https://hart.amsterdam/nl/page/56854

[2] http://www.moondanceroriginals.com/day-of-the-dead-papa-legba-vodou-voodoo-obeah-earrings-call-upon-him-blue.html

[3] http://scontent.cdninstagram.com/t51.2885-15/s480x480/e35/11906260_1474048466255448_1148100646_n.jpg?ig_cache_key=MTA2NDA5MTk3NjA3MzUyMzMyMA%3D%3D.2

[4] http://mundoestranho.abril.com.br/religiao/o-que-e-um-exu/

Vier Afrikaanse Godinnen van de Liefde. plezier en vruchtbaarheid

http://kwekudee-tripdownmemorylane.blogspot.nl/2012/12/mami-wata-sacred-female-african-water_19.html

“Wat een leuk blog! Ik wist dit allemaal niet. Ik weet wel over de Griekse en Romeinse mythologie maar ik wist niets over de Afrikaanse mythologie! Hoe weet jij dit allemaal?” vraagt een vriendin van mij nadat zij mijn blog heeft gelezen over Ochun als voorbeeld van schoonheid voor mensen van Afrikaanse afkomst. “Vrouw, sedert kind af aan was mijn interesse altijd bij Afrika, Afrikanen en haar diaspora over de gehele wereld, met name de cultuur en religie was ik altijd geïnteresseerd in.” “Waarom daarom in?” is haar reactie daarop. “Sedert kleins af aan heb ik geleerd dat wij afstammen van ten slaaf gemaakte Afrikanen die bestonden uit leden van verschillende etnische groepen, die allemaal hun eigen goden en godinnen met zich meebrachten naar de Amerikas. Het is mooi om te zien dat elke gebied een eigen vorm van creolisering heeft meegemaakt en dat ook de goden en godinnen deze creolisering hebben ondergaan.” Is mijn antwoord erop. “Oke oke mi e grabu, ma yu no kan srifi ete wan pisi abra den godinnen?” "Kkkkkkk gewoon yu wani sabi fa den tra sama e bonu leki Beyoncé!"

De ten slaaf gemaakte Afrikanen kwamen op verschillende plekken in de Nieuwe Wereld terecht. Elke plek had ook weer andere regels voor de omgang met de ten slaaf gemaakten. Door Katholieke landen (Spanje, Frankrijk en Portugal) werden de Afrikanen meteen bij aankomst gedoopt tot het Katholieke geloof terwijl in de Protestante koloniën de conversie naar het Christendom meestal bloeide rond de tijd van de afschaffing van de slavernij. De traditionele Afrikaanse religiën werden door het koloniale bewind hartverscheurend onderdrukt. In de Katholieke landen konden de Afrikanen hun entiteiten verschuilen achter de heiligen die het Katholieke geloof rijk is, in de Protestante koloniën hadden de Afrikanen daar meer moeite mee maar tot de dag van vandaag leven de goden ook in deze naties nog onder de afstammelingen van de ten slaaf gemaakte Afrikanen.

Ochun

http://jamesduvalier.com/products/service-to-ochun-for-love-money/

Na dit vermeld te hebben wil ik jullie re-introduceren aan Ochun die wij kennen uit mijn blog: Ochun voor ons allemaal. Zoals daar ook al is vermeld is Ochun een orisha uit het Yoruba pantheon (Nigeria). Zij is de godin van de rivieren, zoet water, luxe en plezier, seksualiteit, kinderen , vruchtbaarheid , schoonheid en liefde. Ook is Ochun een goede helderziende. Ochun is de patroon Osun Rivier in Nigeria, die dezelfde naam heft als zij. Oshun vinden wij in de Santeria religie van Cuba waar zijn is gesyncretiseerd met Our Lady of Charity.

in Brazilliaanse Candomble en Umbanda is zij Our Lady of Aparecida, de patroon heilige van Brazilië.

In Trinidad’s Orisha religie is Ochun gesyncretiseerd met Sint Philomena and the Hindu deity Ganga Mai or Mother Ganges.

In de 21 divisies religie van de Dominicaanse Republiek en in de Puerto Ricaanse Sanse religie komen we Ochun tegen als een de avatars van de mysterio Anaisa Pye, die ik aan jullie zo ga introduceren. In de RD staat Oshun ook beter bekend onder naam La Cachita of la Cachita Tumbo. Zij is hier een petro mysterio, een mysterio die niet uit Afrika komt maar is geboren in de Nieuwe Wereld. En in tegenstelling tot Ochun, die Afrikaanse is, is Cachita Tumbo een Inheemse (Taino) mysterio (zemi) of een mengeling van Afrikaans en Inheems bloed.  Ook in de Dominicaanse Republiek hebben Afrikanen Inheemse elementen opgenomen in de religie die daar is ontstaan door creolisering[1].

Erzili Freda

http://www.boothbayregister.com/article/unique-painting-be-raffled-haiti-benefit-dinner/46945

Erzili Freda is de lwa van de liefde in het Haïtiaanse en Louisiaanse Vodun pantheon. Ze is verzot op bloemen, sieraden, parfum en kostbare kleding en op vele manieren doet zij denken aan de orisha Oshun. Ze wordt voorgesteld als een mulatta en geldt als het summum van charme en spreekt in vergelijking tot de andere lwa perfect Frans en vertikt het om Krewol te spreken. Erzili is niet eenkennig in de liefde en om haar vingers pronken drie vingers die verwijzen naar haar belangrijkste geliefden. Ze is de minnares van Ogou, de buitenvrouw van Damballah en de de concubine van Agwe. Erzili Freda is gesyncretiseerd met Mater Dolerora de Monte Cavario.

Anaisa Pye[2]

https://www.pinterest.com/pin/481885228852280749/

Anaisa Pye een van de meest geliefde en een van de meest geëerde mysterio in 21 divisions en Sanse. Anaisa is het meesteres van de liefde en alle goede dingens in het leven, een beetje vergelijkbaar met de functies en gedrag van Erzili en Oshun.

Zowel in Sanse als in 21 divisies is meesteres Anaisa Pye getrouwd met met de mysterio Belie Belcan, hierdoor wordt ze ook liefkozend genoemd ‘la mujer del viejo Belie Belcan”. En waar Belie Belcan zich bevind moet Anaisa ook in de buurt zijn, Anaisa en Belie Belcan zijn onafscheidelijk van elkaar.

In 21 Divisions wordt Anaisa Pye vaak afgebeeld als de jonge Maria die naast haar grootmoeder staat, Sint Anna (die in 21 divisies ook wordt geizen als Mama Ana Mambo).  Sanse wordt Jean d’Arc gezien als Anaisa Pye.

Vele mensen denken dat Anaisa een Afrikaanse mysterio is, maar zij is eerder Indiaans gemengd met Afrikaans en in vele van haar paden is zij een Inheemse.

Mami Wata

http://kwekudee-tripdownmemorylane.blogspot.nl/2012/12/mami-wata-sacred-female-african-water_19.html

Mami Wata is een verbastering van de naam Mama Water en zoals de naam al gezegd is zij de moeder van het water. Zoals wij hierboven hebben kunnen lezen hebben vele godinnen van de liefde schoonheid en plezier hun oorsprong in het water. Mami Wata staat dan ook voor de vele godinnen die deze functie bekleden. In vele pantheons in zowel Afrikaanse als Neo-Afrikaanse religiën komt deze godin voor onder verschillende namen. Zo wordt zij in de Franse gebieden ‘Mamam d’eau’ en in Jamaica ‘River Mama’ genoemd en was zij vroeger in Suriname een prominente godin waarvoor de koloniale autoriteit een vrees hadden en de dans van de ‘Watra Mama’ per wet werd verboden. Dit zou een reden kunnen zijn dat de Uma Watra Ingi haar plaats heeft ingenomen in het winti pantheon, ma mi ano sabi man mi ano duman mijn kennis komt uit boeken en gesprekken met mensen. Vaak zie ik de orisha Yemaya ook onder de noemer Mami Wata vallen, maar Yemaya is de moeder van de vissen. Orisha Olokun is de orisha van de zee. 

Ik hoop dat ik met deze vier godinnen van de liefde jullie gedachten even heb weg kunnen halen van Aphrodite en Venus en consorten en jullie mee heb kunnen naar een andere wereld waar deze godinnen interactie hebben met hun kinderen en er niet alleen van een afstandelijke plek tot hen gesproken (gebeden) wordt. En mocht er iets niet duidelijk zijn aarzel niet om voor duidelijkheid te vragen. 

All bless, yours truly 

Cooly Royal

vergeet geen comment achter te laten deel iets like iets. Much love!

---

[1] http://sansespiritismo.blogspot.nl/2012/04/cachita-tumbo.html

[2] http://sansespiritismo.blogspot.nl/search/label/OCHUN

Blog update - Walk D Lime with CR is No Kori Mi Yeye Tori geworden

Blog Update

Mijn  beste Gods en Goddesses het is tijd voor een blog update. Zoals het jullie misschien is opvallen is de naam van de blog veranderd, van Walk D Lime With Cooly Royal, naar ‘No Kori Mi Yeye Tori”. Hopelijk komt mijn youtube kanaal, Cooly Royal presents No Kori Mi Yeye TV, ook snel in de lucht maar heb geduld mi lespeki wan het komt eraan.

Oké weer terug naar de naam verandering van deze blog, het betekent niet meer dat Cooly niet meer aan het limen[1] is, maar het heeft meer te maken met de groei in het leven die (hopelijk) ieder mens meemaakt. Die internet filosoof die de slogan: “mensen veranderen niet, je leert ze alleen maar beter kennen’, is zelf volgens mij ergens blijven hangen in zijn jeugd. Een verstandig en goed functionerend mens verandert namelijk wel, door nieuwe inzichten, ervaringen, belevenissen en gebeurtenissen kan de kijk op het leven van een persoon veranderen, sommige mensen kiezen er gewoon bewust voor om onwetend te blijven en niet verder willen kijken dan hun neus lang is.

Als (beginnende) blogger moet ik mij ervan bewust zijn dat er kennis wordt overgedragen. Wekker[2] schrijft in haar artikel dat overdragers van kennis zich er van bewust moet zijn dat de kennis die wij hebben is gesitueerd binnen de verschillende positioneringen die wij, als mensen, innemen in de samenleving.  Kennis is niet neutraal en volledig, maar gedeeltelijk en gesitueerd. Het is dus altijd belangrijk om de situering van de schrijver te kennen. Dit heeft allemaal te maken met de identiteit die wij ons zelf aanschrijven en de identiteit die anderen ons geven. Identiteit wordt in de antropologie gezien als een sociaal construct, iets dat door de leden van de samenleving wordt geconstrueerd als iets bestaand. Net als onder andere seksualiteit en gender kan het sociale construct van identiteit verschillen per sociale/etnische groep. Door het volgen en lezen van dit blog hoop ik jullie ook mijn positionering kunnen begrijpen en misschien kan ik mijn Gods en Goddesses andere inzichten geven en stof tot nadenken (en nog beter onderzoeken! Een van mijn favoriete bezigheden: RESEARCH, geloof nooit alles wat wordt verteld, gezegd, geschreven).

Als een lid van een minderheidsgroep in Nederland, de Afro-Surinaamse groep (alhoewel mijn voorouders ook uit andere landen uit de regio komen) heb ik te maken met de ideeën  en verklaringen van de hegemonische groep die niet aansluiten op mijn eigen overtuigingen.  En hier komen wij tot het punt: no go seri yu nengre bangi fu go sidon tapu witman sturu. Hoewel deze odo ook op andere manieren te interpreteren valt, wil ik hiermee zeggen dat: niet alles wat uit het westen komt is goed voor elk ander niet-westers volk en moeten wij kijken naar onze eigen wereld die wij en onze voorouders voor ons hebben geschapen en dit vertalen naar de huidige omstandigheden tot zover mogelijk. De eerste zin van deze alinea laat ook meteen twee intersecties zien die ik als persoon heb in mijn identiteit: 1. Afro-Surinaamse etniciteit 2. Nederlandse nationaliteit.

Met die titel No Kori Mi Yeye Tori wil ik ingaan op de visie die leden van de Afro-Surinaamse gemeenschap hebben op de wereld. Na een beetje navraag te hebben gedaan over de vertaling van No Kori Mi Yeye naar het Nederlands kreeg ik de volgende vertalingen:

-          

      - Hou mij niet voor de gek

      - Hou mijn ziel niet voor de gek

      -  Hou mijn geest niet voor de gek

Persoonlijk wordt mijn yeye gekoreerd als er wordt gelogen of bedrogen with no pun intended. Maar waar het omgaat is dat ‘Mi yeye’  op meerdere manieren vertaald kan worden terwijl in principe hetzelfde bedoelt wordt. Er zit weinig nuance aan de zin want voor de Afro-Surinamers is ‘Mi yeye’ gelijk aan “mi”. Dit zie je ook op de manier waarop de wereld wordt gezien in deze groep. Naast wij mensen, dieren, planten e.d. is de wereld vol met entiteiten die wij niet kunnen zien maar wel weten dat zij ook op de aarde zijn gezet, door de Schepper. Deze entiteiten kunnen winti (obia, komfo, wenu) of jorka (kabra, profen),  zijn verder heeft elk mens op aarde een kra en een yeye. Voor meer uitleg over deze begrippen en een dieper inzicht op deze visie adviseer ik jullie de boeken van Wooding en Henri Stephen te lezen, twee schrijvers die zich nu ook onder de voorouders begeven[3]. Waar sommige groepen deze entiteiten bovennatuurlijke krachten en meer van die exotische namen krijgen is deze kijk op de wereld eigenlijk net zo normaal als eten, drinken, ademen en opstaan.

Met deze blogsite hoop ik de mensen die op mij lijken een alternatieve visie te geven dan de ideeën en overtuigingen die vanuit het westen komen en het beste aansluiten om onze wensen en vannodigheden. Zoals eerder in dit artikel is vermeld zijn mijn blog-artikelen geen absolute waarheden maar een product van gesitueerde en gedeeltelijke kennis van een groter geheel dat ik aan jullie wil presenteren.

All Bless and enjoy reading my Gods and Goddesses

Unu truly

Cooly Royal

P.s

Please   comment   share  like  and follow me on Instagram and Facebook

Cooly Royal

---

[1] Vernederlandsing van het Trinidadian woord ‘to lime’ in de betekenis van chillen, hangen, relaxen

[2] Wekker. G. “Gender, Identiteitsvorming en multiculturalisme; notities over de Nederlandse samenleving.

[3] Stephen. H De Macht van de Fodu-winti

                        Winti

                       Winti en de Psychiatrie                 

Wooding.C   Winti: Een Afroamerikaanse godsdienst in Suriname

een cultureel-historische analyse van de religieuze verschijnselen in de Para

Ochun voor ons allemaal!!

Ochun

https://www.360nobs.com/2016/04/beyonce-rocks-roberto
-cavali-dress-pays-tribute-yoruba-goddess-oshun/

Nog net op tijd neem ik mijn cell op en op het scherm zie ik de naam van een goede vriendin van staan. "Ai fafi?" zeg ik als ik opneem. "Ai en e go. Fa yu de?". "Mi de dyaso" is hierop het antwoord. En na alle begroetingen en formaliteiten, en ook na alle switi tori over de dingen die wij in het leven hebben meegemaakt, vindt die vriendin dat de tijd is aangebroken om te praten over fashion, haar favoriete onderwerp en bezigheid, terwijl mijn motto is: fashion is not my lifestyle. En terwijl zij begint te praten over Beyoncé en een of andere jurk die zij aan heeft ergens op een plek op de aarde hoor ik opeens de naam Ochun. Waarop ik lachend reageer: "ohw Beyoncé e bigin bonu now!".

Het blijkt dat Beyoncé een outfit aan had dat geïnspireerd was door de vrouwelijke orisha Ochun. In deze blog gaat het niet om de redenen achter Beyoncé haar bedoelingen of waarom zij zichzelf identificeer met Ochun maar dat zij in ieder geval van mensen van Afrikaanse afkomst een alternatief geeft voor de westerse godinnen van schoonheid en liefde, zoals de Griekse Aphrodite en de Romeinse Venus en de Germaanse Freya, namelijk de schoonheid van de Yoruba godin Ochun.

http://keywordsuggest.org/gallery/490133.html

Ochun is een van mijn favoriete orisha vanwege  de krachten waarvoor zij staat. Zij is de godin van de rivieren, zoet water, luxe en plezier, seksualiteit, kinderen , vruchtbaarheid , schoonheid en liefde. Ook is Ochun een goede helderziende. De talloze pataki's die bestaan over Ochun vertellen over haar leven. En hoe zij dingen gedaan krijgt met haar honing kunnen een mythologische voorbeeld zijn voor de zwarte feministen. Ook de andere vrouwelijke orisha - zoals Oya (Yansa), Yemaya, Oba, Yemmu en Yewa - kunnen als voorbeeld dienen voor de zwarte gemeenschap, als boven natuurlijke wezens die komen uit onze eigen gemeenschap. Naast de orisha zijn er talloze andere Afrikaanse goden en godinnen die een andere noemer hebben in de desbetreffende religie (denk aan: winti, lwa, obeah).

Een van de pataki over Ochun die mij altijd is bijgebleven is een pataki die ik had lezen in een een boek van Gonzalez-Wippler (2008)[1]. De orisha waren in Afrika toen zij het gehuil en de smeekbeden hoorden van hun kinderen, die de onmenselijke Trans-Atlantische overtocht hebben moeten doorstaan om te werk worden gesteld op de plantages in de Amerika's en het Caraïbisch gebied. Ochun ging klagen bij Yemaya waarom dit kon gebeuren. Yemaya zei tegen haar dat dit niet in haar handen lag en Ochun besloot om naar haar kinderen te gaan. Toen Ochun in Cuba was aangekomen zag zij dat de inwoners er niet allemaal uitzagen als in Afrika dus vroeg zij aan Yemaya om haar huis lichter te maken zodat alle mensen zich met haar konden identificeren.

Cuba is niet de enige plek waar Ochun is aangekomen waar zij nog steeds doorleeft in de Santeria religie. We vinden Oxum[2] ook in de Braziliaanse Candomble en in de Orisha religie van Trinidad en Tobago. Dit zijn de plekken in de Nieuwe Wereld waar er veel leden van de Yoruba gemeenschap terecht zijn gekomen.

Net zoals Ochun een alternatief biedt voor een westers model zo zijn er meerdere dingen waarover wij als Africoïde gemeenschap wereldwijd, niet moeten kijken naar westerse standaarden die heersen maar naar onze eigen alternatieven moeten kijken (of gaan zoeken) die beter aansluiten op de wensen en de behoeften die wij hebben.

Voor lezers die meer willen weten over Ochun en andere Afrikaanse liefdes godinnen. Soon to come: liefdesgodinnen in cross-cultureel perspectief: een vergelijking van verschillende Neo Afrikaanse religies.

Yours truly

Cooly Royal

---

[1] Santeria Experience by Migene Gonzalez-Wippler (2008)

[2] Portugese spelling

The pictures used in this blog are not mine, the sources are put underneath the pictures.

Beste Regilio Tuur

Beste Regilio Tuur...

Mag ik Reggie zeggen btw? Since you told us that you never speak Dutch, but you understand us perfectly kan  ik dit ook nog in het Nederlands schrijven.

Als allereerste punt moet ik wel toegeven dat er een bias in dit artikel zit, want ik ben persoonlijk nooit positief geweest over jou, als persoon, maar doet er even niet toe in dit betoog, en daarom zal je ook geen foto van jou op mijn page zien. Ik ga ook niet in op je verleden want dat is afgesloten, we gaan geen oude koeien uit de sloot halen. 

Maar muuuuhim, ik heb lang er over na moeten denken om iets hier over te zeggen, over de nutteloze discussie die er even heerst over jou in dit nu regenachtig landje. En het onderstaande is mijn persoonlijke nederige mening. Het is geen totale waarheid, maar het is mijn waarheid en nogmaals mijn persoonlijke nederige mening, opgebouwd door de ervaring en lessen die ik door de jaren heb gekregen. Over jouw acties en sommige van je uitspraken die maakt.

Voor de lezer die niet helemaal weten waar deze blog overgaat, een kleine introductie volgt in het onderstaande:

Regilio Tuur was op 8 januari, samen met Margriet van der Linden en Arnold Koning, te gast bij Z in Zaken, een praatprogramma onder leiding van Rens de Jong waarin ondernemerschap centraal staat, op RTL Z.

 “Regilio Tuur - Ondernemer Regilio Tuur is voormalig bokser, werd in 1988 wereldberoemd door bij de Olympische Spelen in Seoul de toenmalig wereldkampioen Kelcie Banks binnen één ronde knock-out te slaan. Tuur, tegenwoordig woonachtig in New York, gooit zijn kledinglijn in de ring en gaat Amerika opnieuw veroveren. Maar nu met fitnesstechnologie”[1].

Dit staat vermeld op de webpage van RTL Z waar dit programma vertoont werd, nu zijn zij naar mijn mening vergeten te vermelden dat Regilio Tuur al een paar jaar een (gebrekkig) Anglofoon is geworden.

Waarom hij nu opeens Engels-talig is geworden is voor mij nog steeds niet duidelijk. Tijdens de uitzending van Z in Zaken werd er gevraagd aan Regilio of hij het spreken van Nederlands verleerd is, waarop hij als antwoord gaf: “I have really never liked speaking Dutch anyways.” Op de vraag van Magriet van der Linden of hij een statement wil maken door het spreken van English only, is zijn antwoord:” it’s not a statement it’s a habit. I was raised with English!”, erbij vermeld zei hij dit met een dik Nederlands accent en veel gestotter. Het klinkt gewoon zo FAKE! Reggie, je bent geboren in Suriname, te Paramaribo (staat er op wikipedia). Na het vertrek uit Suriname, ben je naar Nederland gekomen en je bent opgegroeid in Rotterdam. Zowel in Suriname als in Nederland is de officiele taal het Nederlands. Je hebt een aantal jaren, tijdens je boks carriere, gewoond in de VS. Sedert 2008 woon je er weer om naar eigen zeggen te werken aan jouw Life Part Two: the best is yet to come. In 2009 zou je naar eigen zeggen mensen hebben gered toen een Amerikaanse Airbus 320 een noodlanding moest maken in de Hudson rivier in New York[2]. Je noemde jezelf ‘De held van de Hudson’[3]. Dit bleek achteraf een grote leugen te zijn want volgens getuigen was je gespot in een totaal ander gedeelte van de stad. Tevens was de plek van de noodlanding niet toegankelijk voor andere mensen[4]. Voor mij is dit een teken voor het trekken van aandacht. Volgens mij kom jij echt heel erg veel aandacht te kort. Aangezien  jij aadachtsgeil bent zijn de momenten dat je even aandacht krijgt, dat je even in de spotlights kan staan, de momenten om je nog meer aan te stellen dan nodig is.

In het begin dacht ik nog dat er misschien een term bestond voor de situatie waarin jij jezelf hedendaags in bevind. De gedachte die bij mij opkwam was dat jij translingual bent. En een zoektocht op google kwam ik tot de conclusie dat dit begrip niet de betekenis heeft van de situatie waarin jij jezelf bevind. Volgens wikipedia betekent translingual: een verwijsing naar verschijnselen die in meerdere talen  relevant zijn. In het werkelijke gebruik kan translingual betekenen “bestande in meerdere talen” of “met dezelfde betekenis in vele talen” het kan  ook betekenen “met woorden van  meerdere talen’ of ‘die tussen verschillende talen’. De laatste definitie wil zeggen dat een translingual speaker een bericht codeert van de ene taal in een andere taal zonder dat de betekens van het oorspronkelijke bericht verloren gaat. Translingual is gerelateerd aan het woord translingualism[5](vertaling vanuit het Engels door mij). In feite is iedereen die twee of meerdere talen kan spreken en/of verstaan translingual bezich, op de wijze dat iemand vanuit een andere taal de boodschap omzet naar zijn moedertaal om de boodschap te kunnen begrijpen. Het heeft dus niets te maken met het niet willen spreken van een taal, waarin je een groot gedeelte van jouw leven jezelf duidelijk in hebt gemaakt. Dit gegeven laat mij wederom de conclusie trekken dat je opzoek bent naar aandacht, beste Reggie..

En dan wil ik nu even het woord richten tot al die Africoide mensen die het voor hem willen opnemen en denken dat hij zich afzet van de Nederlandse samenleving en met name de ‘zwarte’ vrouwen:

Ladies, Queens zijn jullie vergeten, de uitspraken die hij heeft gemaakt in een magazine dat de blonde vrouw de mooiste vrouw op aarde is en niet de donkere. En dat zwarte vrouwen vaak vies zijn en een eigenaardige geur hebben?[6] Is er sprake van het niet hebben white privileges?[7] en dat daarom heel Nederland over de kop ligt dat hij, Reggie jij, geen Nederlands meer wil spreken. Wat mij betreft, Reggie, hoef je niet per se jouw Nederlandse paspoort in te leveren maar je moet wel even weer met je voeten op de aarde komen. En niet zoveel aandacht willen zoeken. Naar mijn mening niet is er geen sprake van het niet hebben van white priveliges. Ik wil vragen kan een persoon waarvan geruchten rond gaan van zulke wrede uitspraken, die door hem niet eens worden tegengesproken noch gerectificeerd wel een claim leggen op het niet hebben van white privileges? Ik denk niet dat iemand die die in een televisie programma met gestraight haar en die zulke uitspraken over zijn eigen etnische groep een claim hierop kan leggen. Of is dit gerechtvaardig om zijn uitspraken over zwarte Piet? En ook over deze uitspraken kan ik zeggen dat jij, Reggie, aandacht aan het zoeken was bij de hegemonische groep.

Reggie ik zou je vriendelijk willen verzoeken met het stoppen zoeken van aandacht. Het is natuurlijk je goed recht om van taal te verwisselen als dat jouw keuze is maar doe het dan goed en ga geen fantasie verhalen ophangen om jouw fantasiewereld te verklaren. Het is natuurlijk mijn eigen schuld dat ik mijn kostbare tijd heb genomen om mijn te irriteren aan jou in het in programma. Dat had mij irritatie gescheeld plus de moeite om mijn frustraties op papier te zetten. Ik hoop dat je mijn woorden in gedachten kan nemen en je eerst nadenkt eer je andere domme dingen doet, zoals het spreken van redelijk fatsoenlijk Engels een beetje ver van je bed staat.

Your truly

Cooly Royal

De link van een frament van de uitzending

http://www.rtlz.nl/tv/laatste-videos/regilio-tuur-gaat-biohacken

---

[1] http://www.rtlz.nl/tv/aankondiging/margriet-van-der-linden-en-regilio-tuur-bij-z-zaken accessed: 8/1/2016

[2] http://www.telegraaf.nl/binnenland/20857138/__Tuur_helpt_slachtoffers_uit_Hudson__.html accessed: 8/1/2016

[3] http://www.zideo.nl/playzideo/6d5971566f56633d 8/1/2016

[4] http://www.telegraaf.nl/prive/20857562/___Regilio_hielp_slachtoffers_niet___.html accessed: 8/1/2016

[5] https://en.wikipedia.org/wiki/Translingualism accessed: 8/1/2016

[6] http://www.mamjo.com/forum/index.php/topic,74691.15/wap2.html accessed: 8/1/2016

[7] https://decorrespondent.nl/2252/Geachte-witte-Nederlander-tijd-om-het-eens-te-hebben-over-uw-onopgemerkte-privileges/269390768548-15860674 accessed: 8/1/2016

                             Amsterdam Centrum Onder de Loep van een Amsterdammer[1]

                                    

 “Wil je naar de Dam, het Spui of naar de temeiers?” is de eerste vraag die Jaap, mijn gids voor mijn verkenningstocht door Amsterdam, aan mij stelt. “Nou, ik moet toch naar Appie (Albert Heijn) dus dan kunnen we richting de Dam lopen” gaat Jaap verder. “Er is een Appie precies aan de overkant van Centje, waarom gaan we niet naar daar?” leg ik aan Jaap uit. “Nou, je ken’ de stad beter als mijn, ik wist niet dat daar ook een Appie was.” reageert hij hierop terug, Jaap is een van mijn beste vrienden en de eerste persoon aan wie ik dacht om mij rond te leiden in Amsterdam, naar eigen zeggen een geboren en getogen Amsterdammer. Vanuit het Centraal Station van Amsterdam waar wij hadden afgesproken, wat ook een van meeting points van Amsterdam is, lopen wij richting de supermarkt.. De samenstelling van de demografie op het Centraal Station vertoont veel culturele diversiteit en verscheidenheid. Zakenmannen, stewardessen, jongeren die er hangen, toeristen, die naar Amsterdam komen om een lekker wietje te komen roken in een van de coffeeshops die de Nederlandse hoofdstad rijk is of om te komen wandelen aan de grachten en naar de Amsterdamse musea te gaan. Internationale treinen vertrekken naar verdere Europese bestemmingen, nationale treinen gaan door naar plekken in de rest van Nederland en bussen, trams en metro’s die passagiers verder moeten brengen in Amsterdam.      

                                              

Nadat ik in een hoorcollege, vak het van ‘Steden en Moderniteit’, een opmerking hoorde, vanuit de collegezaal, dat er in Amsterdam alleen maar buitenlanders zitten, heb ik besloten om mijn blog te schrijven over mijn hometown, Amsterdam. Dit in de eerste instantie om het verdraaide beeld, dat blijkbaar heerst onder sommige mensen, over Amsterdam tegen te spreken. Ten eerste heb ik als Amsterdammer zelf een ander beeld van Amsterdam en in mijn beleving is Amsterdam meer dan een stad vol met buitenlanders. Verder kwam de gedachte in mij op dat ik als Amsterdammer ook eens met een andere bril naar mijn eigen stad moest kijken. In het artikel van Hannerz (1993: 158-159) bespreekt hij in het globaal twee verschillende manieren om te praktiseren over cultuur in de wereld. De eerste manier is dat culturen behoren tot een bepaald gebied, die worden afgesloten door grenzen. Culturele processen worden hier gezien als lokaal. Net alsof het afgesloten is in een vacuum en immuun geworden voor invloeden van buiten. De tweede manier die Hannerz (1993: 159) beschrijft in zijn artikel is dat cultuur onder hevig is aan veranderingen in de wereld. De wereld wordt steeds meer intergeconnecteerd met elkaar door, onder andere, makkelijkere en snellere middelen van transport en communicatie. Dit wil zeggen dat cultuur nu minder aan plaatsgebonden is dan eerst werd aangenomen. Een gebied wordt beinvloed door verschillende menselijke stromingen, dit kunnen (werk)migranten, vluchtingen of toeristen zijn. Ook verplaats cultuur zich over de wereld via de media (Hannerz 1993: 159). De eerste manier die Hannerz (1993:158) in zijn artikel beschijft, lijkt voor mij de visie dat Amsterdam tegenwoordig bestaat uit alleen buitenlanders. Vroeger was er een ‘Amsterdamse cultuur, maar deze is nu verdrongen door buitenlanders’ (hoe zou je deze cultuur willen benoemen eigenlijk? Buitenlandse cultuur in Amsterdam?). Ik wil laten zien dat er integenstelling van deze statische visie van cultuur sprake, in Amsterdam, is van een Amsterdamse cultuur die wordt beinvloed door verschillende factoren van buitenaf maar toch een Amsterdam cultuur is en zal blijven.         

   In een grachtenpand aan de Prins Hendrikkade, tussen de vele hotels en souvenirwinkels die het centrum van Amsterdam rijk is, zit een Albert Heijn verborgen. De vorm van deze specifieke Albert Heijn valt op in vergelijking tot andere supermarkten van dezelfde keten. Over de onderste laag van het grachtenpand is de supermarkt gebouwd en in tegenstelling tot de anderen is deze gebouwd in de lengte en is de supermarkt zeer smal toch hebben ze het ruime assortiment van een reguliere Albert Heijn supermarkt. Na het kopen van de nodige boodschappen lopen wij ook even naar de coffeeshop voor het nodige rookwerk. Onderweg naar de coffeeshop worden we in het Engels aangesproken door een winkelmedewerkster van een winkel waar er zeepjes worden verkocht. Jaap loopt lijnrecht door en reageert totaal niet op de winkelmedewerkerster van de winkel. “Jaapie, ze roept ons!” zeg ik terwijl ik oversteek om tot die winkeldame te praten. Terwijl ik tot die dame praat krijg ik monstertjes van zeeptjes in mijn handen geduwd en uitnodiging om naar binnen te komen om het een en het ander uit te proberen. Vriendelijk probeer ik haar af te wimpelen onder het norm dat ik Jaap moet gaan zoeken om mee te komen. Zoekend naar Jaap vind ik hem in de coffeeshop dat ook is gevestigd in een grachtenpand, eigenlijk wel logisch want wij bevinden ons op de grachtengordel van Amsterdam. “Waarom ben je niet gekomen, yu?” vraag ik aan Jaap. “Hou toch op man, ik ben in Amsterdam en ik ben een Amsterdammer, dan ga je mij toch niet aanspreken in het Engels als je wat wil’ verkopen!” is de reactie van Jaap op mijn vraag. Stilzwijgend moet ik hem ergens wel gelijk geven en we lopen verder het centrum in.                                    
    Dat ‘gated communities’ (Low 2009: 391) niet een begrijp is van deze tijd wordt duidelijk na een bezoek aan het Begijnhof waar mannen na een bepaalde tijd niet meer welkom zijn en in de avond de deur wordt gesloten voor mannelijk bezoek. Een gated community is een vorm van woongemeenschap of woonwijk met strikt gecontroleerde ingangen voor voetgangers, fietsen en auto's, en vaak gekenmerkt door een gesloten omtrek van de muren en hekken. Gated communities bestaan meestal uit kleine woonstraten en omvatten verschillende gedeelde voorzieningen. Voor kleinere gemeenten kan dit slechts een park of een andere gemeenschappelijke ruimte zijn. Voor grotere gemeenschappen kan het mogelijk zijn voor de bewoners om binnen de gemeenschap te blijven voor de meeste dagelijkse activiteiten. Het Begijnhof is geen gewoon hofje, omdat het geen oudedagsvoorziening, gesticht door particulieren, was. Het was meer een soort klooster, alhoewel de begijnen meer vrijheid hadden dan nonnen in een klooster: de  begijnen legden wel een gelofte van kuisheid af, maar mochten op elk moment het hof verlaten om te gaan trouwen.  

                                                                                                     

Tijdens onze toch maak ik een foto van alles wat mij op dat moment opvalt in Amsterdam. Er zijn best wel veel monumenten en gedenkingsbeelden in Amsterdam. Wat heeft deze stad  eigenlijk veel geschiedenis is een gedachte die in mij opkomt terwijl ik deze stad aan het verkennen ben aan de hand van mijn gids, Jaap. De sluizen geven het beeld weer van de havenstad die Amsterdam is en vooral vroeger was. De Schreierstoren waar vrouwen vroeger aan het huilen waren wanneer hun mannen vertrokken naar lange overzeese tochten, vandaar de naam Schreierstoren. Het Anne Frankhuis waar Anne Frank en haar familie moesten onderduiken ten tijde van de Joodse bezetting. Het homomonument waarvan ik altijd dacht dat dit een aanmeerplaats was voor boten, zijn elke van deze plekken die de hoofdstad van Nederland rijk is. Op de Jodenmarkt hangt er zelf een plakaat op de ‘December moorden’ van Suriname te gedenken, waardoor ook ook deze sociale groep een plek krijgt in Amsterdam. Deze tocht die mij Amsterdam op een andere manier heeft laten kennen laat voor mij zien dat Amsterdam een wereldstad te noemen is, door de verschillende invloeden die van buitenaf op Amsterdam een stempel zetten, maar Amsterdam toch Amsterdam blijft. Naast de "buitenlanders" die een stempel zetten, zetten andere Nederlanders, die niet oorspronkelijk uit Amsterdam komen, ook  hun stempel in de stad, je kan meestal horen aan de tongval als iemand niet uit Amsterdam komt (of juist wel). In de multiculturele samenleving die Amsterdam tot Amsterdam maakt zul je ook de Amsterdamse cultuur vinden. Uit het globale wordt er een lokale gemaakt.

  

Literatuurlijst

Hannerz, U. (1993) ‘Cities as Windows on the World.’ In L. Deben, W. Heinemeijer, D. van der Vaart, red. Understanding Amsterdam. Essays on Economic Vitality, City Life and Urban Form. Amsterdam: Het Spinhuis Publishers, pp. 157-172. [hard copy]

                       

Low, S. M. (2011) ‘Claiming Space for an Engaged Anthropology: Spatial Inequality and Social Exclusion.’ American Anthropologist 113 (3), pp. 389-407.

---

[1] Deze blog is geschreven naar aanleiding van een opdracht, schrijven van een blog over een stad, die wij moesten maken voor de Universiteit Utrecht; vak: Steden en Moderniteit